kopmak

1. mecaz Gürültülü veya tehlikeli olaylar, birdenbire başlamak veya ortaya çıkmak
"İçeride feryatlar koptu." – Sait Faik Abasıyanık

2. mecaz Bütün ilişkileri kesilip büsbütün ayrılmak veya uzaklaşmak
"Daha on altısında bile değilken en yakın insanından, annesinden koparak çıkıp gitmişti evden." – Ahmet Ümit

3. mecaz ► kurtulmak

4. mecaz Çok ağrımak
"Belim kopuyor."

5. ağızlardan Koşmak, hızla gitmek